Non-verbale communicatie in kindertaal

‘Uitkleden, tanden poetsen en naar bed.’ Lalalalalalala pompie dompie domp… mijn kind was van alles aan het doen behalve dat wat hij moest doen. Vervolgens kwam het moment dat hij ook nog ging klieren. Dit is zo’n moment dat ik als ouder ontplof (ja ik weet het, ook ik moet tot 10 tellen, maar dat lukt nu eenmaal niet altijd.) Opeens zei mijn zoontje huilend:’mam, ik ben gewoon zo moe!’ Oei een moment dat ik voorbij ging aan de non-verbale communicatie van mijn kind, de kindertaal die hij sprak waarin de boodschap verborgen lag. Het pompie domp momentje van even “door de bomen het bos niet meer zien” vervolgens dan maar gaan klieren om een kreet van hulp van te krijgen. De non-verbale communicatie vertelt zoveel en dit soort momenten maakt mij als ouder dan ook weer alert. Ik kan in plaats van vier dingen te benoemen ze beter één voor één benoemen in een staat van uitputting.

Non-verbale communicatie in kindertaal is dus een belangrijk onderdeel van de communicatie tussen kinderen en volwassenen. Het omvat alle communicatie die plaatsvindt zonder woorden te gebruiken, zoals gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal, gebaren en oogcontact. Non-verbale communicatie is van vitaal belang voor kinderen, omdat ze minder in staat zijn om complexe taal te gebruiken om hun emoties en gedachten uit te drukken. In deze blog de belangrijke rol van non-verbale communicatie bij kinderen oftewel de tekens die je krijgt vanuit de kindertaal!

Belangrijke punten over de non-verbale communicatie bij kinderen:

1. Non-verbale communicatie is een belangrijk onderdeel van de manier waarop kinderen hun gevoelens en emoties uiten, vooral als ze nog niet volledig verbaal ontwikkeld zijn.
2. Gezichtsuitdrukkingen zijn een belangrijke vorm van non-verbale communicatie bij kinderen en kunnen helpen om emoties en gevoelens te herkennen en te begrijpen.
3. Lichaamstaal, gebaren, houding en stemintonatie zijn allemaal belangrijke vormen van non-verbale communicatie die kinderen gebruiken om zichzelf uit te drukken.
4. Het begrijpen van de non-verbale communicatie van kinderen kan ouders en opvoedondersteuners helpen om beter te reageren op hun behoeften en emoties.
5. Het observeren van non-verbale communicatie kan ook helpen bij het identificeren van tekenen van stress, angst of andere problemen die het welzijn van het kind kunnen beïnvloeden.
6. Het aanmoedigen van open communicatie en het begrip van emoties kan kinderen helpen om zich comfortabeler te voelen bij het uiten van hun gevoelens en het ontwikkelen van gezonde relaties.

Non-verbale communicatie helpt kinderen om hun emoties, behoeften en ervaringen uit te drukken, zelfs voordat ze in staat zijn om volledig verbaal te communiceren. Kinderen gebruiken non-verbale communicatie om te laten zien hoe ze zich voelen, wat ze nodig hebben en wat ze willen, en het is een belangrijk onderdeel van hun emotionele en sociale ontwikkeling.

Hier zijn enkele tips over hoe je als ouder/ opvoedondersteuner kunt omgaan met de non-verbale communicatie van kinderen:

1. Wees alert op de non-verbale signalen die je kind uitzendt. Probeer te letten op veranderingen in hun gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal en stemintonatie om te begrijpen hoe ze zich voelen.
2. Toon interesse en vraag je kind wat er aan de hand is als je merkt dat ze zich anders gedragen dan normaal.
3. Probeer niet te snel conclusies te trekken en zorg ervoor dat je de non-verbale signalen in de juiste context plaatst. Vraag je kind bijvoorbeeld wat er aan de hand is voordat je reageert op de signalen die ze uitzenden.
4. Gebruik positieve lichaamstaal om je kind gerust te stellen. Een glimlach, een vriendelijk gebaar of oogcontact kunnen allemaal helpen om je kind te laten zien dat je begrijpt wat ze doormaken en dat je er voor ze bent.
5. Wees empathisch en geef je kind de ruimte om emoties te uiten. Laat je kind weten dat gevoelens belangrijk zijn en dat je bereid bent om te luisteren en te helpen waar mogelijk.
6. Leer je kind om eigen non-verbale signalen te herkennen en te begrijpen. Dit kan helpen om eigen emoties te beheersen en beter te communiceren met anderen. Je kunt na een situatie het nabespreken.

Door alert te zijn op de non-verbale signalen die kinderen uitzenden en hierop te reageren met begrip en empathie, kun je als ouder of opvoedondersteuner helpen bij het opbouwen van een sterkere band met je kind en bijdragen aan emotionele welzijn en ontwikkeling.